De woonlocatie aan de Valckeslotlaan in Goes was onze eerste intramurale locatie waar bewoners en medewerkers besmet raakten met het coronavirus. Om dit voor iedereen in goede banen te leiden, was enorm veel organisatie nodig. Teamcoach Margreet Snoeck roemt de flexibiliteit en creativiteit van de medewerkers. Manager Maartje van der Plas verwoordt het als volgt: “Zij moesten in feite 24 uur per dag ‘aan’ staan. Dat kan alleen met een ijzersterk team. Zij verdienen een grote pluim.”
In het appartementencomplex wonen 44 volwassenen met een lichte of matige verstandelijke beperking in een eigen appartement. De eerste coronagolf ging aan deze woonlocatie voorbij zonder ziekte of besmettingen. Pas medio oktober kwam het virus onverwachts binnen. Maartje en Margreet herinneren het zich nog goed. “Het was in de herfstvakantie; enkele cliënten waren op vakantie geweest. Bij terugkomst zijn zij gecontroleerd op klachten en hebben we hen gevraagd om 24 uur op het eigen appartement te blijven. Toen we nadien hoorden dat één van de reisleiders positief besmet was, hebben we deze cliënten opnieuw getest. Toen bleek dat één cliënt positief testte op corona.”
Besmetting in huis
Het bericht van de besmette cliënt leidde op de locatie tot het besluit om uit voorzorg strengere maatregelen te nemen. Zo mochten cliënten de locatie niet meer verlaten voor dagbesteding, werk en maatschappelijke activiteiten. Ook bezoek was tijdelijk niet toegestaan. De cliënten, die mogelijk in contact waren geweest met de besmette cliënt, werden in quarantaine geplaatst. Er werden testafspraken gepland, er werd getest, maar het duurde steeds lang tot de uitslag bekend was. “Uit de testen bleek dat ook medewerkers besmet waren geraakt. Gaandeweg realiseerden we ons dat het steeds lastiger werd te achterhalen wie wanneer met wie contact had gehad. Het risico werd te groot”, legt Maartje uit. “Na veel overleg met de GGD is besloten om over te gaan naar code rood. Alles ging dicht; iedereen ging in quarantaine. Vervolgens hebben we zowel de medewerkers als de bewoners binnen twee opvolgende dagen getest, zodat we een nieuw 0-punt hadden. Uiteindelijk bleven er na deze testdagen nog drie besmette bewoners over die in quarantaine moesten blijven. Voor hen werd een apart rooster gemaakt met vaste begeleiders, om kruisbestuiving naar de andere cliënten te voorkomen. Besmette medewerkers bleven thuis.”
Samen de schouders eronder
Terugkijkend realiseren Maartje en Margreet zich hoe makkelijk dit alles verteld kan worden. Zij benadrukken de hectiek en onzekerheid waarin zij, het team en de bewoners zich ineens bevonden. Maartje vertelt: “We hebben aan medewerkers gevraagd wie de zorg voor de besmette bewoners op zich wilden nemen. Gelukkig ondervonden we volop bereidwilligheid. Natuurlijk had deze situatie ook behoorlijk wat roostertechnische consequenties voor het team. Van een ieder werd veel flexibiliteit, creativiteit en organisatievermogen gevraagd. Het was fantastisch om te zien dat het team dat zondermeer aanvaarde. De gastvrouwen, de begeleiders, de zorgregisseurs en de ondersteunde diensten, allemaal zaten ze er hetzelfde in: we doen het met en voor elkaar! De medewerkers die de bewoners in quarantaine verzorgden, werden uitgerust met persoonlijke beschermingsmiddelen: een pak met spatscherm of bril, handschoenen en schorten.”
Veelvoud aan zaken regelen
Het regelen van de personele inzet en voldoende beschermingsmiddelen waren slechts twee aandachtspunten op een flinke lijst, vertellen Maartje en Margreet. Maartje somt op: “Het ging uiteindelijk maar om een vrij korte periode, maar de organisatie erachter was enorm. Er moest contact worden onderhouden met veel verschillende betrokkenen om de organisatie rondom de besmettingen goed te laten verlopen. Zo was er regelmatig contact met de GGD, de facilitaire dienst, het Roosterbureau, de medewerkers op locaties, de dagbesteding, noem maar op. Het team en de betrokken zorgregisseurs zijn hard aan het werk geweest om daarnaast cliënten en hun netwerk tijdig en juist te blijven informeren. Gelijktijdig kregen we enorm veel vragen waarop we ook niet altijd direct antwoord hadden. Daarvoor konden we terugvallen op de GGD, de verpleegkundigen en het corona taakteam.”
Nuttig leermoment
Ten tijde van de uitbraak waren er geen exacte protocollen voor het team. Er waren wel de bekende locatiefaseplannen met daarin vermeld dàt er gebruik moest worden gemaakt van beschermingsmogelijkheden. Maar welke beschermingsmiddelen op welk moment en hoe deze moesten worden gebruikt, dat was nog niet uitgewerkt. Door deze eerste besmettingen op de Valckeslotlaan, hebben we dat snel kunnen ondervangen. Door de evaluaties met het team, de zorgregisseur, de betrokken ondersteunende diensten, teamcoach en manager tijdens en na deze periode is er veel nuttige informatie opgehaald. Die informatie is door het corona taakteam direct omgezet naar bruikbare protocollen en werkinstructies voor de gehele organisatie.
Grote impact
Voor de bewoners was deze fase rood heel ingrijpend. “De impact was en blijft groot. Natuurlijk hebben ze een fijn appartement, maar verplicht binnen zitten is echt een hele opgave. Het hele team heeft alles op alles gezet om hen hier zo goed mogelijk bij te begeleiden. Margreet: “Wat me is bijgebleven, zijn de verhalen van de begeleiders over hoe blij de cliënten waren toen deze fase voorbij was. Iedereen was opgelucht: ze hadden hun vrijheid terug.”