“Toen we in maart hoorden dat De Smulkamer dichtging, moest iedereen huilen. Thuiszitten was geen leuk vooruitzicht. Ik ben liever aan het werk. Gelukkig is De Smulkamer nu weer open. Als het aan mij ligt, gaat het hier nooit meer drie maanden dicht.”
Griselda Schipper verwoordt wat ook begeleider Ingrid Mangert en vrijwilliger Harm de Vos ervaren. Terugkijkend vormden de drie maanden, dat De Smulkamer in Goes noodgedwongen dicht was, de moeilijkste periode van de coronapandemie. “Ik kreeg het bericht op vrijdagmiddag. Dat was voor iedereen die toen aanwezig was heel moeilijk”, aldus Ingrid. “Ik ben nog een paar dagen terug geweest om op te ruimen en de vaste klanten af te bellen, maar dat was het. Het was het begin van een onzekere periode, voor de cliënten, de vrijwilligers, maar ook voor mijzelf.”
Oplossingen bedenken
Ingrid vertelt dat die maanden hectisch waren en de werkdruk groot, zowel voor haar als voor de collega-begeleiders. “Er werd verwacht dat we onze contracturen elders binnen Gors invulden. Ondertussen had ik de zorg voor een deel van de medewerkers van De Smulkamer en de vrijwilligers en boden we op locatie dagbestedingsactiviteiten aan. Ik werkte soms zeven dagen per week en voelde regelmatig dat ik tegen mijn eigen grenzen aanliep.” Met het sluiten van De Smulkamer viel voor Griselda haar werk volledig weg. Waar thuiswonende cliënten soms echt in een gat vielen, had zij het geluk dat er dagbestedingsactiviteiten werden aangeboden op haar woonlocatie aan de Valckeslotlaan. “Ik ben zelf vooral creatief bezig geweest, ik heb veel gepuzzeld en ik heb natuurlijk meegedaan aan de kook- en bakactiviteiten van De Smulkamer.” Ook voor de thuiswonende medewerkers probeerden Ingrid en haar collega’s oplossingen te bedenken. Zo namen zij regelmatig telefonisch contact met ze op en maakten zij thuispakketjes om koekjes of muffins te bakken. Deze pakketjes werden door de vrijwillige chauffeurs rondgebracht.
Periode van bezinning
Voor Harm en andere chauffeurs betekende de sluiting van de een op de andere dag eveneens een grote verandering. “Ik kan niet zeggen dat ik het werk direct miste, maar die periode bood wel ruimte voor bezinning. Waarom doe ik dit vrijwilligerswerk? Wat brengt het me en wil ik dit blijven doen? Ik vond en vind vooral de onzekerheid lastig. Wat gaat de toekomst brengen? Ik houd zelf erg van persoonlijk contact. Even een arm om iemands schouder of een aai over een bol; dat kan nu allemaal niet. Verder vond ik de communicatie soms lastig. Ingrid belde af en toe voor klusjes voor De Smulkamer, terwijl de afspraak was dat vrijwilligers niet werden ingezet. Dat was soms verwarrend en niet altijd leuk.”
Heropening brengt lucht
De heropening halverwege de zomer bracht voor iedereen wat verlichting. Natuurlijk kon nog niet alles open en konden, vanwege de afstandsregels, niet alle cliënten terug aan het werk, maar er kon in ieder geval weer iets. “Het weerzien was heel emotioneel. We hadden elkaar gemist”, aldus Ingrid. Samen met haar collega’s ging ze aan de slag om de vraag naar de bakkerijproducten aan te wakkeren. Zo ontstond onder andere het contact met Jumbo Supermarkten in Heinkenszand en Goes. “Aanvankelijk werkten de cliënten van de woonlocaties nog op het activiteitencentrum aan de Valckeslotlaan. We besloten om daar de appeltaarten te laten voorbereiden en in de bakkerij bij De Smulkamer af te bakken. Dat betekende heel wat ritjes voor Harm en zijn collega’s. Inmiddels zijn we nu sinds de laatste lockdown weer heel wat klanten kwijt, zoals hotels en restaurants.”
Sterk team
Ondanks alle onzekerheden en spanningen hebben de afgelopen maanden iedereen ook iets gebracht. Ingrid roemt het sterke team van medewerkers, vrijwilligers en begeleiders. “Ondanks corona en de tegenslagen hebben we onszelf opnieuw uitgevonden. We hebben nieuwe markten aangeboord, waardoor we bijvoorbeeld nu de koekjeslijn hebben voor onder andere Jumbo. Hier kunnen de cliënten meer zelfstandig werken en is het werk fysiek minder zwaar voor medewerkers. Ook leuk is dat we met Sinterklaas iets lekkers hebben gemaakt voor alle Gors-medewerkers.” Harm besefte opnieuw hoe belangrijk dit werk voor hem persoonlijk is. Hij geniet van de contacten en de gedachte een waardevolle bijdrage te leveren. Griselda tot slot heeft ontdekt dat ze een stuk flexibeler is dan ze dacht. “Maar ik heb ook ontdekt dat ik van afwisseling houd. Alleen maar appeltaarten bakken vind ik te eentonig. Ik ben blij dat ik weer in de bakkerij zelf werk. Laatst bakte ik weer eens Zeeuws speculaas. Heerlijk! Die afwisseling én de collega’s maken voor mij het werk leuk.”