“Het was begin 2020 niet de vraag of het coronavirus ons zou treffen, maar wanneer. Het zorgde voor onzekerheid, zowel in het team, bij de ouders en kinderen, als thuis en in mijn eigen omgeving. Terugkijkend vormde corona de bevestiging dat we een goed team hebben. We hebben ons steeds snel kunnen aanpassen aan de nieuwe werkelijkheid. Dat deden we met een mentaliteit van de schouders eronder, we gaan ervoor. Dat is mooi om te zien.”
We spreken Eva de Waard. Zij is zorgregisseur bij de jongste kindgroep De Bengels in De Cirkel in Goes. De leeftijd van deze kinderen varieert van twee tot acht jaar. Het doel van de kindgroepen is schoolvoorbereidend te werken, zodat de kinderen zo spoedig mogelijk kunnen doorstromen naar onderwijs.
Open voor cruciale beroepen
Nadat de eerste lockdown was afgekondigd, werd binnen de kindgroepen al vrij snel besloten om de deuren te openen voor noodopvang. “In samenspraak met de gedragsdeskundige, manager en het team kozen we ervoor de richtlijnen voor het (speciaal) onderwijs te volgen. We besloten op maandag, woensdag en vrijdag hele dagen open te zijn voor ouders met cruciale beroepen. Om hen zoveel mogelijk tegemoet te komen, hanteerden we geen start- en eindtijden. Later ontvingen we ook kinderen waarover we ons, om verschillende redenen, zorgen maakten. In overleg met hun ouders waren deze kinderen welkom tijdens de reguliere behandeltijden. Voor de kinderen die echt thuisbleven, werden met enige regelmaat thuispakketjes gemaakt. Die vielen bijzonder in de smaak. Eén moeder zei: als ik mijn dochter daarmee twee keer per dag een kwartier aan tafel krijg, ben ik al erg geholpen.”
Werken op woonlocaties
Eva vertelt dat deze beginperiode ook voor de medewerkers behoorlijk heftig was. Niet iedereen kon op de kindgroepen blijven werken, legt Eva uit. “Dat was ingrijpend, want werken op een dagbehandeling met kinderen is echt heel iets anders dan werken op een woonlocatie met volwassenen met een beperking. We hebben dit binnen het team uitgebreid besproken via Skype. Ik ben echt onder de indruk van de mentaliteit die ik daar zag. Het gevoel dat bij iedereen overheerste was: niet lullen maar poetsen, we zetten hier samen de schouders onder.”
Lastige hygiënemaatregelen
Halverwege het jaar kwam er tijdelijk ontspanning en konden alle groepen weer open. Eva vertelt dat dit voor de medewerkers best spannend was. Het was een tijd waarin de overdraagbaarheid van het virus nog steeds niet helemaal duidelijk was. “We wisten toen nog vrij weinig, bijvoorbeeld over de overdracht van kinderen op volwassenen. Bovendien, in deze groepen is het houden van anderhalve meter afstand lastig. Ook het dragen van een mondkapje is onwenselijk, omdat bij deze kinderen ook non-verbale communicatie heel belangrijk is. Bovendien, in geval van agressie kun je niet nog even snel een mondkapje opzetten.”
Groen licht voor eigen plannen
Tegen het einde van het jaar voelde Eva vooral opluchting toen opnieuw werd besloten om te werken met aangepaste openingstijden. “Mooi was dat wij ons hadden voorbereid. Met de kennis die we hadden opgedaan, hadden we een compleet draaiboek klaarliggen met als doel niet te sluiten maar in een veilige vorm door te werken. Eind 2020 waren we opnieuw drie dagen per week open en werkten we met bubbels met kinderen en medewerkers. De twee dagen dat we gesloten waren, gebruikten we om schoon te maken en extra te luchten. Het was ontzettend gaaf dat het bestuur en management direct meeging in deze plannen en ons groen licht gaf. De kracht van ons als zelfsturend team werd daarmee echt gezien.”