“Door alle veranderingen, zoals het wegvallen van de vaste structuur en de sociale contacten, merk ik dat ik een korter lontje heb.” Aan het woord is Frank van Garsel. Hij krijgt wekelijks thuisbegeleiding via Gors. De coronapandemie gooide roet in het eten en behoorlijk ook. Ook Hans Herlé ervaart de nadelen van de corona-uitbraak. In zijn woorden: “Ik ben er helemaal klaar mee.”
Frank en Hans wonen allebei zelfstandig in Goes. Hun thuisbegeleiders zorgen voor rust, onder andere op het gebied van wonen en werken. Hun betrokkenheid zorgt verder voor de broodnodige structuur in het leven van Frank en Hans. “Mijn thuisbegeleiders helpen me om een rechte draad in mijn leven te trekken”, legt Frank uit.
Veel veranderingen
Toen de coronapandemie uitbrak, ging ook de manier waarop de thuisbegeleiding werd verleend noodgedwongen op de schop. Waar Frank normaal één telefoontje en twee huisbezoeken per week krijgt, werd er teruggeschakeld naar videobellen via WhatsApp. “Dat is echt heel anders dan een huisbezoek. Dat miste ik enorm. In de maanden maart tot juni viel ook mijn werk nog eens weg en kwamen ook allerlei andere werkzaamheden stil te liggen, zoals mijn werk voor de Centrale Cliëntenraad (CCR) en het gezamenlijk eten bij het eethuis. Niet alleen ik, maar heel veel cliënten met thuisbegeleiding hebben last van de sluiting van De Cirkel voor vrijetijdsactiviteiten. Voor hen zijn die activiteiten belangrijk voor hun sociale contacten.” Hans vertelt dat zijn werk, ondanks corona, gelukkig kon doorgaan. Die structuur bleef dus intact.
Meer behoefte, maar minder begeleiding
Willemien Mallekote werkt als thuisbegeleider, onder andere van Hans. Zij benadrukt hoe lastig al deze maatregelen waren, zéker voor de cliënten die thuisbegeleiding krijgen. “Waar mensen op een woongroep toch nog wel iets van sociale contacten hadden, viel dat voor een groot deel van de mensen met thuisbegeleiding weg. En terwijl corona en alle onzekerheden die daarbij horen, juist om méér begeleiding vragen, moesten de cliënten het met minder begeleiding doen. Dat was voor veel mensen erg lastig.”
Werken met mondkapjes
Voor Hans was het wegvallen van thuisbegeleiding eigenlijk geen optie. Volgens Willemien zou dat in zijn geval onacceptabel veel stress en paniek hebben opgeleverd. Om die reden gingen bij hem de thuisbezoeken door. “Dat was natuurlijk voor mij en mijn collega’s weer spannend, zéker in de beginperiode. We wisten toen nog weinig; je wilde zelf niet besmet raken, maar je wilde het ook niet overbrengen op de cliënten. Gaandeweg kwam er meer informatie en daarmee meer vertrouwen. Nu dragen we mondkapjes en die zetten we af zodra we zitten. Bij sommige cliënten in de risicogroepen gaan we nog steeds niet langs, bij anderen kiezen we voor een mengvorm van af en toe persoonlijk contact en videobellen.”
Veel onrust
Hans en Frank zijn het er beiden over eens dat de corona-uitbraak en alle maatregelen die van kracht zijn, voor ontzettend veel onrust zorgen. Oók omdat de regels steeds veranderen en ook niet overal hetzelfde zijn. Hans wil weer gewoon graag op vakantie. Frank kijkt uit naar weer gezellig samen eten bij het Eethuis. Als het aan hen ligt, liever gisteren dan vandaag.
Foto: Hans Herlé in zijn woning met thuisbegeleider Willemien Mallekote